Ο Δεκέμβρης…
Αυτός ο κρύος και συνάμα γιορτινός μήνας…
Ο πρώτος μήνας του χειμώνα!
Δεν παύει να μας εκπλήσσει…
Είναι ένας καυτός πολιτικός μήνας για την σύγχρονη ελληνική ιστορία…
Καυτός και αιματηρός!
Ένας μήνας αδιέξοδων …
Απουσίας διαλόγου…
Μήνας ισχύος….
Μήνας ακροτήτων…
Ακόμα μας στοιχειώνει ο “ματωμένος” Δεκέμβρης του ’44…
Όταν η δημοκρατία υποχωρεί η αυθαιρεσία πολλαπλασιάζεται.
Η διεκδίκηση της εξουσίας δια των όπλων είναι η τραγωδία…
Όταν υπάρχει υποκίνηση και ταυτόχρονα υποχώρηση του εθνικού και της πατρίδος, τότε έχουμε περιπέσει στον λασπώδη βόρβορο της ιδιοτέλειας, του ευτελισμού και του χαμού.
Ακόμα παρά τις τραυματικές δεκαετίες που ακολούθησαν υπάρχει διχαστική σύγχυση και ιδεολογικό πάθος.
Η πλευρά των νικητών δεν ενδιαφέρθηκε για την αλήθεια και τα αίτια…
Η λαφυραγώγηση του όποιου πλούτου ως αντίδωρο των υπηρεσιών προς τους “συμμάχους” στη “νίκη” και η παραμονή στην εξουσία ήταν το μεγάλο κίνητρο.
Αν και βαπτίσθηκαν “πατριώτες” δεν είχαν καμία σχέση με τον πατριωτισμό.
Οι δυνάμεις των συνεργασθέντων με τον εχθρό (Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους) έγιναν “Εθνικός Στρατός” και ηγεμονεύουσα πολιτική τάξη!
Η πλειοψηφία της αντίστασης χαρακτηρίστηκε “προδοτική” και χαρίστηκε  στον “ξενοκίνητο κομουνισμό”!
Οι “σύμμαχοι” φέρθηκαν ως αφεντικά.
Οι εγχώριοι νικητές μετατράπηκαν οικειοθελώς σε υποτελείς και υπηρέτες…
Η πλευρά των ηττημένων ξεριζωμένη, εξανδραποδισμένη έτρωγε τις σάρκες της στα αναπάντητα “γιατί” και  “αν” υπό το βάρος του “ουαί”…
Και οι δύο δεν αντιλήφθηκαν εγκαίρως ότι ήταν πιόνια ενός γεωστρατηγικού παιχνιδιού.
Αντί ομονοώντες να πράξουν το καλύτερο για την πατρίδα και τους ανθρώπους της έπραξαν με θαυμαστή συνέπεια το καλύτερο για τα αφεντικά τους!
Συνέχισαν την καταστροφή με απίστευτης σκληρότητας εμφύλιο σπαραγμό και έχυσαν τόσους ποταμούς αίματος συμβάλλοντας τελικά στο έργο της εισβολής και τετραετούς κατοχής του Άξονα  ώστε η χώρα να προσομοιάζει προς “κρανίου τόπον”!
Κοινωνική δικαιοσύνη δεν υπήρξε στον τόπο αυτό…
Δικαιοσύνη υπήρξε για δεκαετίες ο νόμος του ισχυρού.
Η ηθική και οι πανανθρώπινες αξίες βιάστηκαν…
Αδικαίωτοι εθνικοί αγώνες και νεκροί στοιβάζονται στις ξεχασμένες ιστορικές δέλτους.
Αυτά παρά τα μεγάλα βήματα που έγιναν από το 1974 ιδιαίτερα την χαρισματική περίοδο 1981-1985
μας ταλαιπωρούν ακόμη με αρχέγονα αντανακλαστικά, πρωτόγονες αντιδράσεις και ιστορίες “συνωμοσίας” καταπνίγουν το εθνικό!
Το πραγματικά αληθές και λυτρωτικό!
Αχ, αυτός ο Δεκέμβρης!
Πολλοί δεν σταματούν στο οπερετικό “βασιλικό” πραξικόπημα του Δεκεμβρίου του 1967 για την “ανατροπή” της χούντας των συνταγματαρχών που ο ίδιος ο βασιλιάς είχε ορκίσει!
Εννέα χρόνια τώρα μας κατατρύχει ο Δεκέμβρης που κάηκε η Αθήνα μετά την δολοφονία από το χέρι αστυνομικού του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Κάθε χρόνο προς “τιμήν” του αδικοχαμένου νέου που δεν επεδίωκε στην τρυφερή ηλικία των δεκαπέντε ούτε ήρωας να γίνει ούτε σύμβολο, καίγεται η πόλη!
Ανενόχλητοι κουκουλοφόροι, καίνε, ρημάζουν, καταστρέφουν ότι βρεθεί στο διάβα τους…
Ασύλληπτοι, είτε με την διακριτική παρουσία της αστυνομίας είτε με έναν “τιμητικό” κλεφτοπόλεμο μολότοφ εκ του μακρόθεν!
Οι βάνδαλοι βαφτίζονται και αυτοπροσδιορίζονται “λαϊκοί αγωνιστές”!
Ωχριούν από την ατιμία οι πεσόντες νέοι στο  κοντινά υπόγεια της Μέρλιν ή στους τόπου μαρτυρίου στο Χαϊδάρι και το σκοπευτήριο Καισαριανής!
Δεν μπορεί να έχουμε έναν συγχυτικό πρωθυπουργό που να θεωρεί ότι τα γεγονότα του 2008 σύμφωνα με τα γραφόμενα σε τοίχο ” δεν ήταν απάντηση. Ήταν ερώτηση…”
Από κάτι τέτοιες ερωτήσεις είχαμε και τον Μάιο του 2010 τούς νεκρούς της Μαρφίν!
Ποιον ρωτούν οι νέοι και γιατί;
Σε μια αστική δημοκρατία, τέτοιας μορφής καταστροφικές και πύρινες ερωτήσεις χρειαζόμαστε;
Γιατί αυτή η καταστροφική μερίδα καλύπτει και χαρακτηρίζει τα δημιουργικά και πρωτοπόρα νιάτα της πατρίδας μας;
Αυτά τα νιάτα που αγωνίζονται χωρίς κουκούλες, χωρίς λοστούς και μολότοφ είτε για το μεροκάματο, είτε στα θρανία, στις επιστήμες, στην καινοτομία, στην παραγωγικότητα είτε εδώ είτε στην αλλοδαπή, αντέχουν ακόμα αυτή την καπηλεία;
Αυτά δεν ρωτούν τρομοκρατώντας…
Απαντούν δημιουργώντας και μέσα από δημοκρατικούς αγώνες με αρχές και αξίες…
Εκεί να σκύψετε κύριε πρωθυπουργέ.
Να αφήσετε κατά μέρος τις συνομιλίες με τους τοίχους και να πάψετε να παριστάνετε τον παρατηρητή των “δικών” σας παιδιών που “παίζουν” επικίνδυνα!
Η πρόσκληση του δικτάτορα Ερντογάν και τα επικίνδυνα παιχνίδια στη Θράκη και στο Αιγαίο αυτές τις μέρες δημιουργεί ένα άλλο αχρείαστο εκρηκτικό μείγμα…
Η απερισκεψία σας ή η εξυπηρέτηση αλλότριων επιδιώξεων με την δυτική “νομιμοποίηση” του σουλτάνου ελπίζουμε να μην χρειαστεί τραγικών “ερωτήσεων”…ή “απαντήσεων”!
Αυτός ο Δεκέμβρης δεν αντέχει τις φάρσες της ιστορίας πολλώ δε μάλλον τις τραγωδίες!

Δημήτρης Ψευτογκάς