Η ελληνική γλώσσα είναι η αρχαιότερη ομιλούμενη συνεχώς γλώσσα του κόσμου, που μιλιέται χιλιάδες  χρόνια και παρ΄ όλες τις επιδρομές αλλοφύλων και αλλογλώσσων έμεινε  αλώβητη. Η αρχαιότερη γραπτή μορφή της, που έχει  αποκρυπτογραφηθεί, είναι  η λεγόμενη γραμμική Β΄, που γραφόταν  ήδη από τα  1450 π.Χ. Μάλιστα ο ΄Όμηρος στη Ζ΄ ραψωδία της Ιλιάδας κάνει λόγο για γράμματα σε δίφυλλο τετράδιο- βιβλίο. Και ένα τέτοιο βιβλίο ανακαλύφθηκε σε ένα μυκηναϊκό ναυάγιο του 14^ου ή του 13ου αιώνα, που βρέθηκε στην Αντίφελλο κοντά στο Καστελλόριζο.  Εκτός από την ελληνική άλλη ομιλούμενη και γραφόμενη γλώσσα από  το 1450 δε βρέθηκε πουθενά αλλού  στον κόσμο¹. Μόνον η κινέζικη γλώσσα μιλιόταν και γραφόταν  και αυτή ήδη από το 1450.

Από τις ευρωπαϊκές  γλώσσες έχουμε γραπτά μνημεία πολύ αργότερα κατά τους χριστιανικούς χρόνους. Και συγκεκριμένα  απο τη γερμανική έχουμε από τον 4^ο αιώνα μ.Χ., από την αγγλική από τον 8^ο, από τη γαλλική από τον 9^ο, από την ισπανική από το 10⁰ και από την πορτογαλική από το 12^ο. Πάντως από το χαλκιδικό αλφάβητο με τα 25 γράμματα, που το παρέλαβαν οι υπόλοιποι Έλληνες  από την Κύμη της Εύβοιας, προέρχονται όλα τα αλφάβητα του κόσμου εκτός απο το κινέζικο και  της Ασίας, που μοιάζουν με αυτό.

Σχετικά με το ελληνικό αλφάβητο, επειδή στο διάστημα 1100 – 850  π.χ. δε βρέθηκαν γραπτά ελληνικά κείμενα, επικράτησε η λανθασμένη άποψη ότι οι Έλληνες πήραν το αλφάβητό τους από τους Φοίνικες. Επίσης άλλη λανθασμένη άποψη είναι και η άποψη ότι η ελληνική γλώσσα προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Και αυτή  στηρίζεται στην ομοιότητα ορισμένων λέξεων, που δηλώνουν  πρόσωπα και πράγματα².

Στα χρόνια της Αναγέννησης (1400-1600) και της Τουρκοκρατίας (1400-1900) η ελληνική γλώσσα είχε γίνει η διεθνής γλώσσα των Βαλκανίων,  του Εύξεινου Πόντου και της Μεσογείου. Ο κορυφαίος Ρουμάνος μελετητής της βυζαντινής ιστορίας Lorga Nikolae στο βιβλίο του «Βυζάντιο μετά το  Βυζάντιο» τονίζει  ότι ο εκχριστιανισμός των  Βαλκανίων οφείλεται στους Έλληνες και στην επίδραση της ελληνικής γλώσσας από τα χριστιανικά βιβλία και στην επικοινωνία  τους με τους Έλληνες³. Σχετικά με την αξία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ο κορυφαίος φυσικός Γερμανός επιστήμονας, αλλά και φιλόσοφος Βέρνερ Χάιζεμπεργκ (1901-1970) είπε: <<Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αποτελεί τη σπουδαιότερη πνευματική άσκηση. Στη γλώσσα αυτή  υπάρχει η  πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στις λέξεις και στο εννοιολογικό τους περιεχόμενο»⁴. Γι΄ αυτό και οι  Άγγλοι επιδιώκουν  από το 2006 να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βελτιώσουν τα αγγλικά τους με την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών, γιατί συντελούν αυτά στην ουσιαστική γνώση των δομών της γλώσσας τους, όπως και κάθε άλλης γλώσσας.⁴ Επίσης και οι ενήλικοι Άγγλοι και Αμερικανοί επιστήμονες και επιχειρηματίες μαθαίνουν τη νεοελληνική γλώσσα, για να αυξήσουν τις διανοητικές τους ικανότητες.

Ας έχουμε υπόψη μας ότι η ελληνική γλώσσα δεν  είναι μία οποιαδήποτε τυχαία γλώσσα αλλά ο θεμέλιος λίθος, πάνω στον οποίο οικοδομήθηκαν όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες.⁵ Κι όμως μερικοί Έλληνες, ακόμη και καθηγητές ΑΕΙ, υποστηρίζουν ‘’χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ’’ να καταργηθεί η διδασκαλία τους στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας μας . Και ένας λόγος, για τον οποίο είναι ανεπιθύμητα τα αρχαία ελληνικά, είναι ο μη σωστός τρόπος της διδασκαλίας τους. Σημειωτέο ότι από αυτά διασώθηκαν  μόνο το 10%. Ιδιαίτερα χάθηκαν τα κείμενα της μηχανικής και της τεχνολογίας  και όσα διασώθηκαν από αυτά  οφείλονται στις μεταφράσεις τους στα αραβικά, στα λατινικά και μερικά και στην κοπτική  γλώσσα της Αιγύπτου.⁶.

1.Β. Σηφανάκης, Πώς η γλώσσα αποδεικνύει την ενότητα και τη συνέχεια του  γένους, Ελληνική Διεθνής Γλώσσα 3 (Ιουλ.- Σεπτ. 2010) σ. 271-272.

2. Στο ίδιο, σ.272.
3. Στόινα Πορομάνσκα, Οι αιώνιες λέξεις και η διδασκαλία της νέας ελληνικής,

Ελληνική Διεθνής  Γλώσσα 1 (Ιαν- Μαρτ. 2010) σ. 43

4. Άννα Διαμαντοπούλου, Χάραξη εθνικής στρατηγικής για την ελληνική γλώσσα, Ελληνική Διεθνής Γλώσσα 4 (Οκτ.- Δεκ. 2010) σ. 293.
5. Αγγλία: Θα μάθουμε αρχαία ελληνικά, για να βελτιώσουμε τα αγγλικά μας, Ελληνική Διεθνής Γλώσσα 3 (Ιουλ. Σεπτ. 2012) και 4 (Οκτ- Δεκ. 2012) σ. 227-228, Π. Λακασάς, Αρχαία ελληνικά και η ελληνική πραγματικότητα, ο.π. σ. 229.

6. Χρίστος Δ. Λάζος, Μηχανική και Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα, Ελληνική Διεθνής Γλώσσα 7 (Ιουλ.-Σεπτ. 2011), σ.522.