Θ: :Ένα αντίο για το Γιάννη Ντίνα,

ως αποτύπωση, στις δέλτους της μνήμης

Ένα «Αντίο» αργοπορημένο, με το μεταλλικό ήχο της καμπάνας της μνήμης, στο συμπολίτη μας, το φίλο των βιβλίων, το φίλο των μανιταριών, τον ευαίσθητο οικολόγο, τον ανεπιτήδευτο Δημοκράτη, το θεσμοφόρο όπως θα ήθελε να τον αποκαλούμε, το Γιάννη Ντίνα, που προσπαθούσε πάντα ανυστερόβουλα να διασταυρώσει τον κοινωνικό του περίγυρο με το μπόλι της ρομαντικής του καρδιάς!……..

Μάθαμε για το αλαργινό του ταξίδι, με την άφιξη στη Βιβλιοθήκη των βιβλίων της προσωπικής του, πλούσιας Βιβλιοθήκης,

Η κοινωνία όλων όσων το γνώριζαν καλά, θα συνηγορούσαν σίγουρα για τον εργάτη που, χωρίς αμοιβή, έβαζε χερόβολα στην ξέσκεπη καλύβα για να ζεσταθούν οι θεσμοί.

Δύσκολά κολλάνε τα ακανόνιστα στάχυα. Και τα δεματικά ήταν κανακαιρίσια..  Έτσι τα χερόβολα ήταν λιγοστά… και δυσεύρετος ο αρμός στην αγορά.  Μα ο κόπος δεν ήταν μάταιος. Επιζητούμενο, να στεγαστούν οι θεσμοί κι ας έχουν απομείνει παγωμένα, από την προσπάθεια, τα χέρια…

Καλό ταξίδι, φίλε των βιβλίων, εργάτη της ξέσκεπης καλύβας των θεσμών που αξιώνουν τον κοινωνικό άνθρωπο!….

                                                                                            Ο προϊστάμενος

                                                                                           Ζαγκανίκας Σίμος