Αν θέλουμε  να δούμε τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο από μιαν άλλη οπτική γωνία, από αυτή των Ιταλών στρατιωτών και των κατώτερων αξιωματικών, τίποτα δεν είναι πιο διαφωτιστικό από τις λογοκριμένες κυρίως επιστολές και τα ημερολόγιά τους. Τα γράμματα που στάλθηκαν από το αλβανικό μέτωπο αποτελούν μιαν ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών για τα συγκεχυμένα συναισθήματά τους, τις τάσεις τους, τους φόβους τους, τις αγωνίες τους,  γιατί είναι γνήσια και χωρίς υπαινιγμούς και μέσα απ’ αυτά οι στρατιώτες εκφράζουν τις ελπίδες τους, τις ψευδαισθήσεις τους, το θυμό τους και την πικρία τους.

Γράφτηκαν από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και χαρακτηρίζονται από ελευθερία στην έκφραση και ειλικρίνεια σε αντίθεση με τα απομνημονεύματα της ανώτερης και ανώτατης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα όπως για παράδειγμα αν ο Ιταλός στρατιώτης είχε πειστεί γι’ αυτόν τον πόλεμο,  κατά πόσο η φασιστική προπαγάνδα είχε διεισδύσει στην επιχειρηματολογία του, τι τον απασχολούσε, ποιους θεωρούσε συμμάχους και ποιους εχθρούς και τέλος πώς έκρινε την ανώτερη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.