Αν θέλουμε μέσα μας και γύρω μας ειρήνη…
Σ΄αυτούς που ξεχάστηκαν σε επικίνδυνες ατραπούς της γης και έχουν χάσει την ειρήνη τους το εδάφιο αυτό είναι ένα εγερτήριο σάλπισμα.
Αλλά και για όλους μας είτε σπουδάζουμε χρόνια στην Εκκλησία το θέλημα του Θεού είτε όχι είναι μια αναγκαία κάθε τόσο υπενθύμιση.
Με τη ρήση αυτή ο απόστολος Παύλος μάς παροτρύνει με το μεν ‘’σωφρόνως’’να φροντίζουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας, με το ‘’δικαίως’’ τη σχέση μας με τους συνανθρώπους μας και με το ‘’ευσεβώς’’ τη σχέση μας με το Θεό.
Αν υπάρχει κάτι από τα ωραιότερα που ομορφαίνουν τη ζωή πάνω στον πλανήτη γη, αυτό είναι η ανοδική πορεία μας προς τα πνευματικά ύψη της αγιότητας, η οποία έχει τόσα σκαλιά όσοι είναι και οι άνθρωποι στη γη.
Όταν βαφτιζόμαστε, ακούμε το ‘’όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούια’’, που σημαίνει ότι από την ώρα εκείνη καλούμαστε να αγωνιστούμε ‘’τον αγώνα τον καλόν, να τελειώσουμε τον δρόμον, να τηρήσωμεν την πίστιν’’, για να αξιωθούμε να πάρουμε ‘’τον της δικαιοσύνης στέφανον’’, που είναι η πλήρης ένωσή μας με το Χριστό και που συνιστά την απόλυτη ευτυχία μας.
Η επίγεια ζωή είναι για όλους στάδιο αγώνα.
Έτσι αυτή παίρνει περιεχόμενο και νόημα. Αλλά και γιατί δε γίνεται κι αλλιώς.
Χωρίς αγώνα η ζωή καταντάει ένα τέλμα. που από τη στασιμότητα και την αδράνεια, οδηγεί και στο συμβιβασμό με το κακό και την αμαρτία.
Εκπέμπει δε δυσωδία και απόγνωση κάθε μορφής .
Έτσι δικαιώνεται και ο ποιητής μας Βερίτης:’’Αν σταματήσουμε κι αν πούμε δε θέμε άλλο ή δεν μπορούμε, αλί σ΄εμάς και τρισαλί’’.
Μέσα μας, μέσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου υπάρχουν ροπές επικίνδυνες και πάθη καταστρεπτικά.
Από τότε που ο άνθρωπος, παραβάτης της εντολής του Θεού, απομακρύνθηκε από κοντά Του, απέκτησε μια βασανιστική ροπή, μια τάση προς το κακό, που κατάντησε αχώριστη από κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Η ροπή αυτή δημιουργεί το κατάλληλο έδαφος για την ανάπτυξη των παθών, που καταντούν να είναι ο πιο μεγάλος, ο πιο σκληρός, ο πιο απαίσιος τύραννος της ανθρώπινης ψυχής.
‘’Έρχονται ώρες κατά τις οποίες το πάθος σαν άγριο θηρἰο πηδά προς το θύμα του, το περισφίγγει, το σπρώχνει. Και το δυστυχισμένο θύμα δεν έχει τη δύναμη να σκεφθεί και να ρωτήσει τον εαυτό του: είναι αυτό καλό; είναι ωραίο; είναι επιτετραμμένο; ‘’.Το λογικό τότε είναι κυριαρχημένο από το πάθος, τα μάτια είναι θολωμένα από την επικίνδυνη επίδρασή του, ώστε να βλέπουν πολύ θαμπά την πραγματικότητα.
‘’Όπως τα σύννεφα σκοτεινιάζουν τον ήλιο, έτσι και τα πάθη σκοτεινιάζουν το λογικό’’, λέει ο Πλούταρχος.
Ένα αραβικό γνωμικό το λέει πως το κάθε πάθος δε συντρίβει αμέσως το θύμα του με τη γροθιά του, αλλά το παραλύει σιγά σιγά, χρησιμοποιώντας ένα προς ένα όλα τα δάχτυλά του.
Με τα δυο του δάχτυλα φράζει τ΄αυτιά του θύματος, για να μην ακούει τις καλές συμβουλές.
Τα άλλα δυο τα χώνει στα μάτια και τα τυφλώνει, για να μη βλέπει το δρόμο στον οποίο το οδηγεί.
Και με το πέμπτο δάκτυλο κλείνει το στόμα του θύματος και προστάζει: ακολούθει χωρίς αντιλογία.
Κι ο δυστυχής άνθρωπος ακολουθεί προς το βάραθρο, το οριστικό διαζύγιο με τη χαρά και τη γαλήνη, και στον ψυχικό θάνατο.
Μια ανυπολόγιστη ζημιά.
Το πάθος έχει και μια άλλη ιδιότητα: είναι αχόρταγο. Ποτέ δεν ικανοποιείται. Ποτέ δε λέει αρκεί.
Μοιάζουν τα πάθη, όπως λέει ο Παροιμιαστής, συγγραφέας στην Π.Δ, με τη βδέλλα, η οποία αχόρταγα ρουφάει το αίμα του θύματός της, χωρίς καμιά φορά να λέει αρκεί.
Έτσι φαίνεται πόσο αξιολύπητος είναι ο άνθρωπος που αφήνει την ψυχή του ξέφραγο χωράφι, για να αναπτυχθούν εκεί μέσα τα ζιζάνια των παθών και τα αγκάθια των ελαττωμάτων.
Και παραδίνεται η ψυχή μ΄αυτό τον τρόπο στον πιο σκληρό τύραννο.
Και ρωτάει ο ιερός Χρυσόστομος: ‘’Ποια είναι η ωφέλεια, πες μου,να εξουσιάζεις ολόκληρα έθνη και να είσαι δούλος των παθών; Ποια δε είναι η βλάβη να μη εξουσιάζεις κανένα άνθρωπο και να είσαι ανώτερος από την τυραννίδα των παθών; Αυτό είναι ελευθερία, αυτό είναι εξουσία, αυτό είναι βασιλεία. Εκείνο είναι δουλεία, έστω κι αν έχει κανείς χίλια βασιλικά στέμματα’’.
Για τη διατήρηση αυτής της ελευθερίας μας από τα τυραννικά πάθη είναι απαραίτητος αγώνας συστηματικός κι επίμονος εναντίον των παθών και κακιών, των αμαρτωλών κλίσεων και ροπών που υπάρχουν μέσα μας.
Πάθη της ψυχής που πρέπει να πολεμηθούν είναι: ο φθόνος, το προσωπείο της υποκρισίας, η μνησικακία, ο εγωισμός, η κούφια φιλοδοξία, η ανόητη ματαιοδοξία, το πείσμα, η μαύρη αχαριστία, η δειλία, η καχυποψία, η επιπολαιότητα, η ασυνέπεια, η περιέργεια, η ανυπομονησία, η απαισιοδοξία, η βλαστήμια, το ψέμα, η συκοφαντία, η καταλαλιά, η ολιγοχρόνιος τρέλα, η αηδής κολακεία, η καυχησιολογία, η γκρίνια, η αυθάδεια, η κουραστική φλυαρία, η σπατάλη, η πλεονεξία, η αργοσχολία, η αδικία, η ανηθικότητα, ο αλκοολισμός, το χαρτοπαίγνιο., η φιλαργυρία, η οκνηρία (τεμπελιά), η κλοπή κ.ά.
- Προηγούμενο Αυτή είναι η 37χρονη μητέρα τριών παιδιών που αγνοείται στον Βελβεντό Κοζάνης
- Επόμενο Πρωτάθλημα παίδων Ε.ΚΑ.Σ.ΔΥ.Μ. – Α.Σ. Βελβεντού Κοζάνης – Κεραυνός Αγίου Γεωργίου Γρεβενών