*Του Χρήστου Παπαδημητρίου (Πολυνέρι)

 

Για την αντίσταση των Ελλήνων κατά του Άξονα, οι «σύμμαχοι» εκφράστηκαν με θαυμασμό και υποσχέθηκαν πάρα πολλά για τη χώρα μας μετά το τέλος του πολέμου.

Τις μεγάλες υποσχέσεις όχι μόνον δεν τις τήρησαν, αλλά πράξανε εντελώς το αντίθετο. Την ευγνωμοσύνη τους και τη μεγάλη αγάπη που θρέφουν για μας, για τη συμβολή του λαού μας στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη σον Β’ παγκόσμιο πόλεμο τη δοκιμάζουμε και σήμερα. Οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι», με το μεγαλόστομο θαυμασμό τους και τις μεγάλες υποσχέσεις μετά τον πόλεμο, όχι απλώς τις λησμόνησαν, αλλά πράξανε εντελώς το αντίθετο. Για τα συμφέροντά τους, φέρανε τους εγκάθετους στην εξουσία και μας οδήγησαν στην αλληλοσφαγή που πλήρωσε πολύ ακριβά ο λαός μας.

Δεν είναι αναμάρτητη και η πολιτική μας ηγεσία, πάντα υποταγμένη με δουλοπρέπεια στα κελεύσματα των αφεντικών τους, και αξεπέραστη στην υποτέλεια. Η δογματική υποτέλεια στα «διεθνιστικά» σταλινικά πρότυπα, την έκανε να αλληθωρίζει προς τα έξω, ζητώντας εξωτερικές συμβουλές και λύσεις αγνοώντας το δυναμισμό του λαϊκού μας κινήματος. Κληρονόμοι μιας καθιερωμένης δογματικής νοοτροπίας, που με το έργο της τσάκισε ένα από τα λαμπρότερα δημοκρατικά αντί ιμπεριαλιστικά κινήματα της Ευρώπης άνοιξε τις πύλες στα σχέδια των Άγγλων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών.

Για την αντίσταση του Έλληνα στρατιώτη αναφέρω το λόγο του Χίτλερ στο τρίτο Ράιχ στις 4 του Μάη του 1941, αλλά και Γερμανών στρατιωτών και αξιωματικών, που είπαν πολλά για τον Έλληνα στρατιώτη.

Γερμανός αξιωματικός της αεροπορίας για την αντίσταση του στρατού μας κατά των Γερμανών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη έλεγε στον αντιστράτηγο Δέδε ότι οι στρατιώτες μας ήταν ο πρώτος και τελευταίος στρατός στον οποίο τα αεροπλάνα καθέτου εφόρμησης Στούκας δεν έσπερναν πανικό, «αντί να φεύγουν αλλόφρονες όπως εγίνετο εις την Γαλλίαν και την Πολωνίαν, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των».

Adolph Hitler

«Η ιστορική δικαιοσύνη μοι επιβάλλει να διαπιστώσω ότι μεταξύ των εχθρών, οι οποίοι ευρίσκοντο απέναντι ειμών, ο Έλλην στρατιώτης προ πάντων επολέμησε με το μεγαλύτερον θάρρος. Παρεδόθη μόνον, όταν η εξακολούθησις της αντιστάσεως δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε πλέον κανέναν λόγον». ²

Ο Παπαδάκης στη διπλωματική ιστορία αναφέρει τα λόγια του Χίτλερ στο Ρέισταγ διαφορετικά χωρίς να αλλάζει την έννοια. «Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρωμένος να διαπιστώσω ότι εκ των αντιπάλων οι οποίοι μας αντιμετώπισαν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον. Ο ελληνικός λαός ηγωνίσθη τόσον γεναίως ώστε και αυτοί οι εχθροί του δεν δύναται να αρνηθούν την προς αυτόν εκτίμησιν».³³ Ακολούθησε όμως και η μάχη της Κρήτης, που θα τον κάνει έξω φρενών.

Για τις νίκες των Ελλήνων στον πόλεμο με τους Ιταλούς δεν υστερούν σε θαυμασμό και οι «μεγάλοι μας σύμμαχοι».

Ο Winston Churchill:

                    

«Οι ελληνικές επιτυχίες στην Αλβανία οικοδομούν την πρώτη νίκη των συμμάχων, σε μια στιγμή που ο άξονας φαινόταν αήττητος…»

»Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου θα ήταν ακαθόριστη…Ο επικός αγώνας της Ελλάδος συνετέλεσε στην ματαίωση των σχεδίων του Χίτλερ να κατακτήσει τον κόσμο».

»Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Ας μείνει ήσυχη η Ελλάδα, θα πάρει όλα όσα της ανήκουν, θ’ αποκτήση τα εδάφη της στο ακέραιο και θα ζήση περήφανη και ηρωική μέσα στους νικητές…»

»Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο..» Τι ειρωνεία!!! Μας «ευχαρίστησε» με το παραπάνω… Αργότερα, το Νοέμβριο του 1944 είχε γράψει περιφρονητικά για το λαό και τον τόπο μας «Δύστροπη ράτσα και χώρα» όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες στα βρετανικά σχέδια στην υποταγή της χώρας μας.³⁴

Ο Anthony Eden:

«Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες. Αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα.»

Ο στρατηγός George Alexander:

«Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική στάση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας.»

Ο CraΠMH:

«Εάν οι ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν το γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε.»

Ο Στρατάρχης Γ. Κ. HOKOB: «Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Mussolini ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε.»

Τα λόγια του μεγάλου στρατάρχη, από τους κορυφαίους της νίκης στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο Γ. Κ. Hοκοβ  ως κορυφαίου στρατιωτικού και όχι ως πολιτικού, μετρούν πολύ και ανατρέπουν όποιες αμφιβολίες διατυπώσουν ιστορικοί.

 

Και ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί στη Σοβιετική Ένωση απευθύνθηκε προς τους Έλληνες με τα εξής λόγια: «Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί, ενάντια σε μεγάλους και επικρατήσατε. Κερδίσαμε χάριν εις την θυσία σας χρόνο για να αμυνθούμε. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε.»

Franklin Roosevelt :

«Ο αγώνας της ΕΛΛΑΔΑΣ στον πόλεμο αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλα τα έθνη … Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας…Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται. Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλο τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης ! Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού. Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα, το οποίο, ο καθένας από μας πρέπει να ακολουθήσει μέχρις ότου, οι σφετεριστές της ελευθερίας, οπουδήποτε της γης ευρίσκονται, υποστούν τη δίκαια καταδίκη τους».

Ο Νίκολ-Μακ-Βη

Πρέσβης των Η.Π.Α. στην Αθήνα μετέδιδε ενθουσιασμένος: «Οι Έλληνες αποδείχθηκαν μεγάλοι μαχητές και ξεπερνούν στη Γραμμή Μεταξά εκείνα που ήδη έκαναν εναντίον των Ιταλών. Στον τιμητικό κατάλογο των νικητριών χωρών, το όνομα της Ελλάδος θα καταχωρηθεί πολύ ψηλά, αν όχι στην ψηλότερη θέση».

Ο Νόελ Μπέκερ:

«Πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες στις Θερμοπύλες κράτησαν μία τεράστια βαρβαρική στρατιά και έσωσαν με τη θυσία τους τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό…Επί αιώνες οι γενεές του μέλλοντος θα διδάσκονται πως και πάλιν οι Έλληνες έσωσαν με τη θυσία τους στα 1940-44 τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό… Σας δίνω το λόγο της τιμής μου, ότι οι θυσίες της Ελλάδος δε θα πάνε χαμένες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Ελλάδα.»

Ο Ντε Γκώλ:

«Η στάση της Ελλάδος δημιουργεί γι’αυτήν δικαιώματα αναμφισβήτητα… Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν.» Ο ιστορικός Dominique Eudes γράφει:

«Εξ αιτίας της Ελλάδας η επίθεση εναντίον της Ρωσίας θα καθυστερήσει για πολλές βδομάδες και οι γερμανικές δυνάμεις θα καθηλωθούν εξ αιτίας του χειμώνα… Η μάχη της Αλβανίας και η αντίσταση στην Κρήτη έδειξαν με πόση αποφασιστικότητα η Ελλάδα ξέρει να εναντιώνεται στον κατακτητή.»

 

 

 

 

 

 

Αργότερα, στην αρχή του εμφυλίου πολέμου, στις 25 Οκτωβρίου του 1946 η εφημερίδα Le Figaro έγραφε:

« η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και χρόνια: ξένη επίθεση, Κατοχή, πείνα, επανάσταση, συνεχής εμφύλιος, ούτε μια στιγμή δεν σταμάτησε να ανασαίνει (…). Η Ελλάδα δεν αντιστάθηκε απλώς, αλλά νίκησε. Μόνη της σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα πολεμούσε και κατήγαγε νίκες. Για να αποφύγει τον κίνδυνο που δημιούργησε η αδυναμία του συμμάχου του, ο Χίτλερ υποχρεώθηκε να καθυστερήσει για δυο μήνες την επίθεση του εναντίον της Ρωσίας (…). Να λοιπόν τι έκανε η Ελλάδα για την ελευθερία του κόσμου».

Σάμνερ Ούελς :

« Όταν επιτευχτεί η τελική συμμαχική νίκη , η Ελλάς  θα αποκτήση  την εδαφικήν της ακεραιότητας και θα διεκδικήσει τις νόμιμες επιδιώξεις της όσο αφορά την μελλοντική της ασφάλεια».

Δεν υστέρησε σε επαίνους και ο βρετανικός τύπος της εποχής εκείνης.

Η « Σάνταιυ Ταίμς», 9 Μαρτίου 1941.

«Η Ελλάς δια της ανδρείας της  έσωσε την τύχην του πολέμου, κατέπληξεν ολόκληρον την ανθρωπότητα, κατεφρόνησε τον ισχυρότερον της εχθρόν, απέσπασε την δόξαν από τους οδόντας του ξένου  εκβιαστού , απελάκτησε τους Ιταλούς εις Αλβανίαν, ανέτρεψε τα σχέδια του γερμανικού Επιτελείου και κατέκτησεν εύκλειαν  μέλλουσαν να επιζήσει ως αι Θερμοπύλαι»

Η «Ήβνιγκ Τάιμς», 7 Μαρτίου 1941

«Ουδέποτε η εθνική ελληνική φιλοτιμία και υπερηφάνεια εστάθη υψηλότερον»

« Η Ελλάς η οποία εις Μαραθώνα , εις Θερμοπύλας , εις Σαλαμίνα, εδίδαξεν εις τον κόσμον πως πρέπει να μάχεται κατά υπεραρίθμων εχθρών , επανήλθε και σήμερον εις την παλαιάν την εκλογήν , καταφρονούσα τον τύραννον μέχρι θανάτου»

Η «Νταίλυ Τέλεγραφ», 11 Μαρτίου 1941

«Ουδέποτε ηρωισμός έθνους έφθασε τον ελληνικόν ηρωισμόν . Οι Έλληνες επεσκίασαν τα κατορθώματα των Βάλγων του 1914».

Η «Νταίλυ Εξπρές» 13 Μαρτίου 1941

« Η νέα ελληνική νίκη δικαιολογεί την φράσιν του Βρετανού υπουργού των Εξωτερικών    , καθ΄ην η ανδρεία και αποφασιστικότης των ελληνικών στρατευμάτων κατέκτησαν τον θαυμασμόν παντός ελεύθερου ανθρώπου. Οι Έλληνες κατέδειξαν και πάλιν αναμφισβητήτως ότι το αίμα των μαχητών του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών ρέει εις τας φλέβας των»

«Τάιμς» 21 Μαρτίου 1941

Ήταν η επίθεση της Άνοιξης από 9-15 Μαρτίου όπου με 30 μεραρχίες ο ίδιος ο Μουσολίνι διηύθυνε την επιχείρηση Primavera, που απέτυχε παταγωδώς και απογοητευμένος και ταπεινωμένος έφυγε για τη Ρώμη , παρά την βρετανική ολιγωρία. Ο εμπαιγμός των Άγγλων για αεροπορική βοήθεια και πολεμικό υλικό γίνεται πολύ φανερός από τα υπομνήματα της ελληνικής κυβέρνησης , τόσο κατά τη διάρκεια του ελληνο – ιταλικού πολέμου , όσο και κατά την παραμονή της γερμανικής επέμβασης . Το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα χωρίς τη βοήθεια του ελληνικού στρατού ο οποίος ήταν εξαντλημένος από τον εξάμηνο πόλεμο με τον ιταλικό φασισμό , ήταν αδύνατον να παρατείνει την

αντίσταση στους Γερμανούς παρά μόνο για λίγες μέρες γι’αυτό η υποχώρησή του θεωρήθηκε αναγκαία.

Εντωμεταξύ, με το νέο «ΟΧΙ» της 6 Απριλίου ενάντια στην επίθεση των Γερμανών, στην Αγγλία ξέσπασε νέο κύμα θαυμασμού υπέρ της Ελλάδας. Όταν όμως η Αγγλία απέφυγε τον κίνδυνο, παραβίασε με τον πιο δόλιο και υποκριτικό τρόπο, όλα τα άρθρα της Χάρτας του Ατλαντικού τα οποία υπόσχονταν το δικαίωμα των λαών να καθορίσουν μόνοι τους τις τύχες.

Κινδύνεψαν όμως τα συμφέροντα του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας και για να τα εξασφαλίσει, ήταν αδύνατον χωρίς την αποκατάσταση στην εξουσία του υποτακτικού ολιγαρχικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.

Ήταν όμως αδύνατον να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα, χωρίς τον εμφύλιο πόλεμο, έπρεπε να μας φέρουν τους εγκάθετους στην εξουσία, να συντρίψουν εκείνους που τους θαύμαζαν στην περίοδο του πολέμου, γιατί αποτελούσαν το ανάχωμα που δεν επέτρεπε νέο καταχτητή.

Αυτοί ήταν οι «σύμμαχοι» μας και παραμένουν οι ίδιοι για να απεργάζονται καινούργιες συμφορές για το λαό μας. Το ζούμε και σήμερα πόσο μας ευγνωμονούν.

Προκαλεί ερωτηματικά, το πώς ο Μεταξάς μετά τη διαφωνία του με τους Άγγλους σχετικά με την παρουσία τους στην Ελλάδα με ελάχιστες δυνάμεις, αρρώστησε και πέθανε ξαφνικά στις 29-1-1941 από τη. λήψη λάθους φαρμάκου. Αλλά στις 18 Απριλίου, τη Μεγάλη Παρασκευή, την ίδια μέρα που καλείται το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο στην Ελλάδα, αυτοκτονεί και ο Αλέξ. Κοριζής, που διαδέχθηκε τον Μεταξά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κοριζής σε έγγραφη ανακοίνωση που απεύθυνε προς την Βρετανική κυβέρνηση στις 8 Φεβρουαρίου δήλωνε πάλι την απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης _να αντισταθεί κατά της γερμανικής επίθεσης και επαναλάμβανε τη δήλωση του Μεταξά ότι η αποστολή βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα «δεν θα ελάμβανε χώραν παρά μόνον εάν τα γερμανικά στρατεύματα διερχόμενα τον Δούναβιν ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς, εισήρχοντο ης Βουλγαρίαν».³⁵

Το περίεργο με τους «φίλους» μας Άγγλους είναι ότι όσοι φέραν έστω και κάποια αντίρρηση στα σχέδιά τους πέθαιναν ξαφνικά. Έτσι συμπτωματικά πέθαναν το 1936 οι πολιτικοί Ελευθέριος Βενιζέλος (18-3-1936) και ο Παναγής Τσαλδάρης (17-5-1936). Έτσι ανοίχτηκε η πύλη για τη δικτατορία της 4^ης Αυγούστου. Αυτή τη φορά οι Άγγλοι απαλλάσσονται από την παρουσία του ίδιου του Μεταξά και του Κοριζή και δεν επιτρέπουν να ακολουθήσει την κυβέρνηση στη Μ. Ανατολή και τον αρχιστράτηγο Α. Παπάγο. Έτσι οι Βρετανοί εξασφαλίζουν την πλήρη υποταγή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας στα δικά τους συμφέροντα. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του πολέμου 1941-1944 και η τύχη του στρατού μας εκεί, το επιβεβαιώνουν.³⁶

ΤΙ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΟΙ «ΦΙΛΟΙ» ΜΑΣ «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» Αλλά ας δούμε τώρα τι είπαν τα αφεντικά, Αγγλοι και Αμερικανοί γι αυτούς τους εγκάθετους που οι ίδιοι φέρανε στην εξουσία και οι νεοχιτλερικοί σήμερα: Μετά την παράδοση αμαχητί της λαϊκής εξουσίας στους Άγγλους και τη χρεοκοπία τους, παραχώρησαν τη θέση τους στις πιο βάναυσες μεθόδους

 

 

 

επέμβασης και ελέγχου, στους Αμερικανούς με το σχέδιο Μάρσαλ. Οι Αμερικανοί έλπιζαν να εμπνεύσουν στους εγκάθετούς τους «τις αρετές της αγγλοσαξονικής επιχείρησης και να προβάλει τις λαμπρές προοπτικές του μέλλοντος του καπιταλισμού» ενάντια στον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

Για το ποιόν, λοιπόν, της ελληνικής ολιγαρχίας που γδέρνει κυριολεκτικά το λαό μας και σήμερα, κάθε φορά με νέα αφεντικά, θα δώσω το χαρακτηρισμό που δώσανε στους εγκάθετους, αυτοί οι ίδιοι που τους φέρανε στην εξουσία: Να πως περιγράφει ο αρχηγός της πρώτης αμερικανικής οικονομικής αποστολής στην Ελλάδα το Σεπτέμβρη του 1947 Πόρτερ μετά τη χρεοκοπία των Άγγλων.

«Από ό,τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η κυβέρνηση δεν είχε ποτέ άλλη πολιτική πρακτική από το να ζητάει συνέχεια ξένη βοήθεια για να διατηρεί την εξουσία της και να διασώζει συνέχεια τα προνόμια μιας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία της Ελλάδος…

»Αυτή η κλίκα είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε τρόπο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν αλώβητο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί μ’ έναν αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος γιατί θα τους εμπόδιζε να εξαγάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστύλωση της εθνικής οικονομίας.

»Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν αποκομίζει κανένα όφελος απ’ αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών επιστρέφουν στην Ελλάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.

»Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική προσφορά στο κράτος κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα λίμπερτυς που τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.»

»Οι περισσότεροι από τους τελευταίους αυτούς είναι πολύ ευχαριστημένοι άνθρωποι και μιλάνε πολύ καλά αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή. Αλλά κάτω από όλη αυτή την πρόσοψη υπάρχει η επιθυμία να χρησιμοποιήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντικότερους τραπεζίτες, που μ’ είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, -(ειδική στολή υπηρετών, λακέδων)- μια ποικιλία από τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής δίπλα στη θάλασσα, καθώς και τις χάρες των αριστοκρατικών σπορ.

»Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή…»

‘Ένα από τα mo συνταραχτικά γεγονότα του 1947 ήταν η παραχώρηση, από τον υπουργό του Εμπορικού Ναυτικού Αβραάμ, 109 λίμπερτυς σε 23 οικογένειες εφοπλιστών και σε 10 ανώνυμες εταιρίες κάτω από συνθήκες που χαρακτηρίστηκαν σκάνδαλο άνευ προηγουμένου από τον αμερικανικό τύπο.

 

 

 

Αμερικανοί διπλωματικοί παρατηρητές που παρακολουθούσαν τα ελληνικά πράγματα στη χώρα μας αδυνατούσαν «να βρούν, σ’ όλη τη σύγχρονη ιστορία, περίπτωση ανάλογη μ’ αυτή τη σπουδή με την οποία μια μικρή χώρα αναθέτει το χειρισμό των εσωτερικών της υποθέσεων σε μια άλλη χώρα».

Δέστε παρόμοιες καταστάσεις του 19447 με το σήμερα του 2013. Για να εξαναγκάσουν σε συνεργασία τότε τους αντιπάλους Τσαλδάρη και Σοφούλη οι αμερικανές υπηρεσίες που έλεγχαν τα πάντα όπως σήμερα η τρόικα σταμάτησαν τον εφοδιασμό της Ελλάδας σε καύσιμα και οι δυο ανταγωνιστές αναγκάζονται να συμφωνήσουν. Βλέπε κόπια συνεργασίας σήμερα, τους δυο φανατικούς αντιπάλους Σαμαρά και Βενιζέλο «αγκαλιασμένοι υπό τις εντολές της τρόικας. Ο φιλελεύθερος Σοφούλης τότε, γίνεται πρωθυπουργός και ο μοναρχικός Τσαλδάρης αντιπρόεδρος.

Η Εφημερίδα «Εθνικός Κήριξ» σχολίαζε: «Σκηνοθέται του γεγονότος αυτού υπήρξαν οι Αμερικανοί. Υπάρχουν εδώ πρεσβευταί, ανώτεροι διοικητικοί υπάλληλοι, ανώτατοι λειτουργοί, πολιτικοί και διπλωμάτες, με ειδικάς εξουσίας. Θα μπορούσε να καταγράψει κανείς τέτοια περιστατικά δουλοπρέπειας των πολιτικών μας πολλά.

Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Δεν υστερούσε σε υποτέλεια και η ηγεσία της Αντίστασης, δεν μας κλέψανε τη νίκη, τη νίκη την παρέδωσαν απλόχερα αυτοί που ήταν παρατηρητές στους αγώνες του λαού μας, δεν καθοδηγούσαν τον αγώνα, αλληθώριζαν δεξιά και αριστερά, περίμεναν τι εντολές θα πάρουν, δεν τους έλεγε τίποτα η κυριαρχία της λαϊκής εξουσίας σε 27 περιοχές της χώρας μας σε σύνολο 31, δηλαδή, τα 4/5, που δε χωρούσε ξένους προστάτες στην πατρίδα μας, δεν τους έλεγε τίποτα.

Από τη στιγμή που ο Άρης δεν τόλμησε να τους ανατρέψει, η προδοσία, το ξεπούλημα της πατρίδας μας, όπως θέλεις πέστω έγινε πράξη. Από παραχωρήσεις στο ξεπούλημα.

Σε επιστολή προς τα μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ ο Άρης καυτηριάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και τις τραγικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν εις βάρος του λαού μας.

 

1. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη [..]
2. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. [..] γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τι θα κάνουμε τώρα; […]

IX. Εσείς […] Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Προς Θεού! Μην αφήνετε όλο αυτό τον κόσμο στην απόγνωση. […]

Χ. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρούν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα -έστω και μέρος τους.- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους, αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μη τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν

καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δεν θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια… […]

Υπογραφή Άρης Βελουχιώτης³‘

Ο Άρης πρόβλεψε τις τραγικές συνέπειες που επακολούθησαν μετά τη Βάρκιζα. Η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο αρνήθηκε να συζητήσει τις προτάσεις του Άρη και πειστικά να τις αποκρούσει, αλλά, απόρριψε τις απόψεις του με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς «δηλωσία», «αποστάτη», «προβοκάτορα», «προδότη», Κήρυξε στην πράξη, εξοντωτικό διωγμό εναντίον του, καλούσε τους αγωνιστές όχι μόνο να μην τον ακολουθήσουν, αλλά να μην του δώσουν «ούτε μπουκιά ψωμί, ούτε γουλιά νερό». Ανακουφίστηκε από το τραγικό τέλος του, δεν κατήγγειλε ούτε τον βάρβαρο αποκεφαλισμό του και το κρέμασμα της κεφαλής του. Η ίδια πολιτική συνεχίστηκε και στον εμφύλιο πόλεμο με την εξόντωση άξιων αγωνιστών. Η κρίση στην ηγεσία του ΚΚΕ που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την αποπομπή από το κόμμα όσων προβληματίζονται, οδήγησε σε τόση συρρίκνωση, που το ολιγαρχικό πολιτικό κατεστημένο το εξυμνεί κολακευτικά για τον διασπαστικό του ρόλο των αριστερών δυνάμεων στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που δοκιμάζεται ο λαός μας.