Του συγγραφέα Β. Μπάκα

Τα έθιμα τα επινοεί ο λαός και τα καθιερώνει. Και μόνο ο λαός μπορεί να τα καταργήσει. Κανένας νόμος. Κι ούτε κάποιος κανονισμός της εκκλησίας.

Τα ανακατωσάρια δεν ήταν έθιμα του τόπου μας, γι αυτό και δεν άντεξαν. Τι δουλειά έχει η σάμπα, οι γαλλιδούλες, και τα κρουστά του Τουλιάτου στα Γρεβενά!  Για σκεφτείτε να πήγαινε ο Γκιουλέκας με τον Τσιοτίκα στη Βραζιλία για να παίξει  μπεράτι, και το Ροναλντίνιο να πατάει σταφύλια! Ενώ με τη σάμπα, τα βγάζει κατ’ ευθείαν μεταβγαλμένη ρακί.

Η κατάργηση μπορεί να συμβεί και σε αυθεντικά έθιμα και παραδόσεις.

Οι γιορτές και τα πανηγύρια πχ δεν καταργήθηκαν δια νόμου, αλλά επειδή είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Κάποιος δεσπότης είπε να καταργηθεί το ρύζι στους γάμους. Όπως επίσης και το πάτημα του ποδιού.

Ξεκινάω από το πρώτο. Γιατί να καταργηθεί; Εδώ τείνει να καταργηθεί ο γάμος, και η εκκλησία θα καταργήσει τα έθιμα! Αρκετά από τα έθιμα δεν μπόρεσε να τα καταργήσει ούτε η τουρκοκρατία και θα τα καταργήσει η ελληνοκρατία…

Μα είναι δυνατόν, στις ακρίβειας τον καιρό, να στερήσεις του φτωχού το ρυζάκι! Να τι μου είπε μια γριούλα:

«Τι καλά που θα ήταν να γινότανε οι γάμοι την Παρασκευή!

«Γιατί γιαγιά;».

«Να! Μάζεψα τα σπανάκια από τα σκουπίδια που πετάξανε οι μανάβηδες, θα  μάζευα και το ρύζι από την εκκλησία και να το το σπανακόρυζο!».

«Οπότε δέσποτα, αντί να ραίνουν τους νεόνυμφους με ροδοπέταλα, μπορείς να πείσεις το λαό να πετάει σπανακοπέταλα…».

Για το τσιγάρο βάλανε πρόστιμο. Για τις ζώνες πρόστιμο. Αν βάλει και η εκκλησία πρόστιμο για το ρύζι, να μην πούμε πως αυτά τα μέτρα είναι εισπρακτικά!

Όταν κάποιος πεινάει τι θέλει; Φυσικά ψωμί!

Κι όταν κάποιος είναι στενοχωρημένος τι θέλει; Τσιγάρο!

Πάντως, όσο πρόστιμο και να βάλουν, εγώ στο γάμο της Μπεζαντάκου θα ρίξω ένα τσουβάλι ρύζι. Και για να είναι κάτασπρο, θα προτιμήσω Μπάρμπα Μπεν!

Και πάμε στο δεύτερο απαγορεύεται. Λες και έχουμε κατάσταση πολιορκίας.

Από όσο θυμάμαι, να τι μου λέγανε οι δικοί μου για να μπορέσω να προχω-ρήσω στη ζωή με αξιοπρέπεια: «Αν κάποιος σε αδικεί, να πατάς πόδι». Να επιμένω δηλαδή. Γιατί δε μου λέγανε να πατάω χέρι, αφτί, μύτη. Άρα οφείλω να σεβαστώ αυτή τη συμβουλή. Ένα έθιμο το οποίο ισχύει αντάμ παπαντάμ!

Αν παντρευόμουνα τώρα και με στεφάνωνε ο Αμβρόσιος θα τον ξενύχιαζα. Θα φορούσα σπανιόλικα παπούτσια, από εκείνα που έχουν ατσαλένια πέταλα, και όταν έλεγε εκείνο «η δε γυνή να φοβήται την άνδρα» ποιος με είδε και δε λαχτάρησε.

Κι εγώ δε συμφωνώ με μερικά από τα έθιμα των δεσποτάδων. Μπορούν να μας πουν τι φορούσε ο Χριστός μας! Είχε Αρμάνι! Η παναγία Γκούτσι! Κάποιος από τους αγίους Αντίντας! Όλοι τους ήταν ξυπόλυτοι. Αυτοί γιατί να φορούν εκείνες τις πλουμιστές στολές; Να μην πω και για εκείνες τις χρυσές κορώνες που είναι γεμάτες   διαμάντια και ζαφείρια… Αν τα εκποιήσουμε και τα ευροποιήσουμε, είμαι σίγουρος πως θα κοιμηθούν χιλιάδες παιδιά χορτάτα. Είναι δυνατόν να διαφωνήσει ο Χριστός  Μας! Το ρύζι τους πείραξε…