Σ’ ακούω πολλές φορές να λες πως όλα κρίνονται πολύ μακριά από σένα κι από μένα. Κάπου ψηλά, σε χώρους και κύκλους ξένους για μας και τη ζωή μας. Δικαιολογείς, έτσι, την αδιαφορία σου για όλ’ αυτά που όπως υποστηρίζεις δεν έχουν κανένα νόημα: συλλογικές αντιστάσεις, κινητοποιήσεις, κοινωνικούς αγώνες. Τα βρίσκεις μάταια και κρυφογελάς για την αυταπάτη μας ότι μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην αλλαγή της ζωής μας.

Εσύ δεν πιάνεσαι κορόιδο. Αφού ακόμα και η χούντα θα έπεφτε και χωρίς Πολυτεχνείο, αρκεί να το ήθελαν οι Αμερικάνοι. Αφού και οι Γερμανοί θα έφευγαν και χωρίς αντάρτικα, αρκεί να τα κατάφερναν οι Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν. Χωρίς τους λαούς. Χωρίς τα κινήματα Αντίστασης.