Να τους περιθάλψουμε , ναι . Να κρατήσουμε όσους χωράνε μέσα στις δυνατότητες της Ελλάδας , ναι . Να τους βλέπουμε γενικά με βλέμμα συμπάθειας και κατανόησης, ναι .

Μιλώ για τους τριακόσιους  Αφρικανούς μετανάστες , απεργούς τώρα πείνας , εγκαταλελημένους από αυτούς που τους έσπρωξαν να καταλάβουν την Νομική Σχολή.

Εκεί στη Νομική σχολή ύψωναν το χέρι αγέρωχα σχηματίζοντας το σήμα της νίκης με τα δυο δάχτυλα σε σχήμα V .

Και δικαιολογημένα διαλογίζεται κανείς :Ποιον θα νικήσουν ; Δε φταίνε όμως αυτοί . Χρησιμοποιήθηκαν ως αντικείμενο κατηγορίας αντιπολιτευτικού λόγου . Και όταν εισέπραξαν ψιχία πολιτικής ωφέλειας από αυτήν στην άλογη ενέργεια που είναι στην κυριολεξία σε βάρος της πατρίδας , εγκατέλειψαν τους μετανάστες στην τύχη τους .

Τώρα με την απεργία πείνας που κήρυξαν οι μετανάστες προβαίνουν σε άλλον εκβιασμό ανθρωπιστικής υφής . Γνωρίζουν ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες γενικότερα διαθέτουν αισθήματα  αισθήματα συμπάθειας προς τον συνάνθρωπο . Δηλώνουν ότι είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν εάν δε δικαιωθούν . Σίγουρα όλο αυτό το δράμα των μεταναστών , που παίζεται στην ελληνική σκηνή έχει και υποβολέα .

Από την άλλη , οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες που αντιμετωπίζουν την αποκατάσταση των μεταναστών και την ένταξη τους στο ελληνικό εργατικό δυναμικό δηλώνουν κραυγαλέα ότι δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα αποκατάστασης τους στην Ελλάδα.

Και διερωτάται ο ευαίσθητος Έλληνας σήμερα .

Εναντίον ποιου πρέπει να ρίξει τον λίθο του αναθέματος ;

Ποιος έφερε αυτήν την δεινή θέση τους άμοιρους μετανάστες και την Ελλάδα συγχρόνως πάνω στο δισεπίλυτο πρόβλημα τους.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ