Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων και όλη την επικαιρότητα, νιώσαμε ικανοποίηση από την επίμονη και σταθερή υπεράσπιση της ευαίσθητης μερίδας του λαού μας από μέρους της κυβέρνησης, και συγκεκριμένα του πρωθυπουργού, στην απαίτηση της Τρόικας να επιβαρυνθούμε και με άλλους φόρους.

Έδωσε με πείσμα μια μάχη και αυτό την καταξιώνει στη συνείδησή μας.
Παρακολουθούμε με πολύ ενδιαφέρον τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του και για τη συνέχεια.
Θα ευχόμασταν να μην έχει παλινδρομήσεις σ΄αυτή του τη στάση.

Οι αγώνες της κυβέρνησης έτσι μπορούν να γίνουν και να μείνουν ορόσημο στην ιστορία της πολιτικής τής χώρας μας, αλλά και μια καλή αρχή στην ανασύνταξη των αντιστάσεων του λαού της, που τόσο διασύρθηκε και ταπεινώθηκε διεθνώς.

Λυπούμαστε για την αντιπολίτευσή μας, που υποστηρίζει νομίζουμε ανεδαφικές λύσεις.
Έπρεπε να ξυπνήσουμε, πριν οι προηγούμενοι Έλληνες ηγέτες μάς κρυφοπουλήσουν στο Δ.Ν.Τ και την Τρόικα.
Τώρα είναι αργά. Πολύ αργά.
Αν και τότε μάλλον αναπόφευκτο ήταν. Η παγκοσμιοποίηση μάς είχε παγιδέψει.

Εδώ που φτάσαμε τώρα είναι ”μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”.
Πισωγύρισμα σημαίνει μόνο αναταραχή. Τέλειο αποσυντονισμό των πάντων.
Χάος και ακαταστασία.
Τελεία όμως και υποδούλωση έτσι στα επίφθονα και δολερά σχέδια εκείνων που στοχεύουν στη διάλυσή μας ως έθνους.

Πιστεύουμε πως μόνο δημαγωγικά μπορούν να χαρακτηριστούν τα συνθήματα για απόσχιση από το μνημόνιο.

Είναι σαν να λες σε κάποιον που παλεύει σε θαλασσοταραχή ”έλα πάλι εδώ στην ακρογιαλιά και μην τολμήσεις να ανοιχθείς ξανά στα βαθιά”.
Μα το πρόβλημα αυτό είναι, το ότι του είναι αδύνατο να ξαναπροσεγγίσει τη στεριά.
Αυτό ταυτίζεται με τη σωτηρία του.
Θα το ήθελε πολύ, αλλά δε γίνεται.

Σε τέτοια περιπέτεια νομίζουμε πως περιπέσαμε κι εμείς.
Εδώ που βρισκόμαστε είναι να συσπειρωθούμε όλοι, για να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν και ό,τι μας έχει απομείνει.

Ας μη σπαταλούμε επομένως τις δυνάμεις μας, και συγκεκριμένα οι πολιτικές παρατάξεις, για να βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου.
Εδώ ας φανεί ο προοδευτισμός μας και η ανωτερότητά μας, για τα οποία κοβόμαστε τόσο πολύ.

Με μια πεισματική πάντως πρόσφατη και γεμάτη αυτοπεποίθηση αντίσταση — που απορρέει από την πίστη ότι έτσι έχουν τα πράγματα και δε γίνεται αλλιώς — της κυβέρνησης στην Τρόικα, φάνηκε ότι η δεύτερη προβληματίστηκε σχετικά με τις αντοχές της χώρας μας.
Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η αναβολή των διαπραγματεύσεων…
Αλλά κι εμείς πήραμε το μήνυμα ότι η Τρόικα, με την οποία πάθαμε ψύχωση όλοι οι Έλληνες, είναι αντιμετωπίσιμη.

Το πρόβλημα βέβαια της επιβίωσης πολλών συμπολιτών μας την άφηνε αδιάφορη μέχρι τώρα.
Το είχε φαίνεται δεδομένο ότι η μάζα θα δεινοπαθήσει κι ότι πολλοί ίσως και να πεθάνουν ή να αυτοκτονήσουν.

Ορισμένες μάλιστα πληροφορίες, ή καλύτερα φημολογίες, λένε ότι έχουν υπολογίσει αυτοί που κατευθύνουν την τύχη της ανθρωπότητας και τον αριθμό των χιλιάδων ανθρώπων, που θα χάσουν τη ζωή τους από την ανέχεια.

Μακάρι να μην επαληθευθούν οι ψίθυροι.

Εκείνο επίσης που φαίνεται να μετράει για τους εταίρους μας είναι, κατά τη γνώμη μας, τώρα που μπήκαμε στην τροχιά τους, πώς να ενισχύσουν τη δική τους τσέπη.
Ως ένα σημείο δικαιολογημένα βέβαια. Δεν θα εξαντλούνται αυτοί, για να ανασταίνουν άλλους λαούς.
Η ανένδοτη στάση τους όμως και η σκληρότητά τους πώς δείχνουν ότι σκέφτονται και τους άλλους, τους αδύνατους λαούς;

Πώς την εννοούν αυτοί την αλληλεγγύη για την οποία κόπτονται και η οποία θεωρείται συνεκτική δύναμη των κρατών της Ε.Ε ;

Μήπως βέβαια συμβαίνει και το άλλο, ότι οι δικοί τους πολίτες δεν αντιμετώπισαν ποτέ ή έντονα τέτοιες καταστάσεις και προβλήματα και γι΄αυτό δεν είναι ευαισθητοποιημένοι.

Πώς αλλιώς να δικαιολογήσουμε το ότι δε φαίνεται πουθενά να τους νοιάζει πώς και πόσοι Έλληνες έχουν καταντήσει να κοιμούνται μες τις νύχτες και τους παγετούς στα πεζοδρόμια, πόσοι θα έχουν διακοπή του ρεύματος της Δ.Ε.Η ή πόσοι θα επιζήσουν από αυτή την κρίση;

Τους Γερμανούς κυρίως, που έχουν προτεραιότητα στα οικονομικά της Ε.Ε, δεν τους ενδιαφέρουμε μάλλον, επειδή αυτοί έχουν δυνατή και σίγουρη τη φροντίδα του κράτους,
Γιατί το κράτος τους έχει να τους δώσει και γι΄αυτό δεν έχουν επίγνωση τι σημαίνει να πετιέσαι στο δρόμο χωρίς δουλειά μ΄όλα τα επακόλουθα…

Εμείς όμως οι Έλληνες μάθαμε, όταν μας πιέζει η ανέχεια — κι αυτή είναι η μόνιμη σύντροφος της φυλής μας, αλλά και η τροφός των πνευματικών κατακτήσεών μας — να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.

Να υπολογίζουμε και το ρακοσυλλέκτη, γιατί τον θεωρούμε εικόνα του Θεού και στο πρόσωπό του βλέπουμε τον εαυτό μας και τον αδερφό μας.

Κι αυτό μας έκανε φιλόστοργους, συναισθηματικούς, πονετικούς.

Χαιρόμαστε που και ο πρωθυπουργός με την κυβέρνησή του υπερασπίστηκε αυτό το λαό με τέτοιες ευαισθησίες κι έδωσε το μήνυμα και στους συμμάχους μας ότι αυτά κάνουν το ανθρώπινο γένος να ξεχωρίζει από τις μηχανές και τα ρομπότ. Κι από τα υπόλοιπα έμβια όντα.

Έχουμε ΄βέβαια τώρα ανάγκη από τη βοήθεια της Ε.Ε.
Δεν πειράζει. Μας φυλάγει κι εμάς από αλαζονεία διαφορετικά.

Στην κυβέρνηση πέφτει το βάρος όμως να μην καταντήσουμε εξαρτημένοι απ΄τους Ευρωπαίους εταίρους μας και συμβεί έτσι άλλοτε να μας τρομοκρατούν κι άλλοτε να μας επαινούν, για να αποδυναμώσουν την αντιδραστικότητά μας.

Η τωρινή αντίδραση της κυβέρνησης με την επίμονη παρουσίαση της αλήθειας των πραγμάτων της χώρας μας, έδειξε ότι στην παρούσα φάση δεν διεκδικούμε δικαιώματα καινούργια.
Απλά δε θέλουμε να μας πάρουν κι αυτά που μας έχουν μείνει.

Μέχρι εδώ φιλότιμα υποταχθήκαμε.
Τώρα είναι η σειρά της Τρόικα όχι μόνο να σκύψει με κατανόηση στα προβλήματα του Έλληνα πολίτη, αλλά και να αλλάξει τις διαθέσεις και όλων των φίλων συμμάχων.
Κι όχι μόνο για μας, αλλά και για όλους τους λαούς της υφηλίου.

Αυτό λείπει από την ψυχή και τη γη μας και δε στεριώνουν οι συμμαχίες και οι ομοσπονδίες της.

Και γι΄αυτό συγκλονίζουν τον πλανήτη μας τα μίση και οι πόλεμοι.

Εμείς οι μικροί και ασήμαντοι, που παρακολουθήσαμε την κυβέρνησή μας να αντιτάσσει στη σαρωτική στάση της Τρόικα μια ένσταση τόσο ανθρώπινη για δοκιμαζόμενη μεγάλη μερίδα του λαού μας, την παρακαλούμε να επιμείνει σ΄αυτόν τον τρόπο υπεράσπισής του.
Όπως άρχισε.
Με ειλικρίνεια. Χωρίς να ενδίδει από φόβους και ηττοπάθειες.
Από ανευθυνότητα και πρόχειρους συμβιβασμούς.
Με σύνεση ναι. Με διάκριση ναι.
Με διορατικότητα και οξυδέρκεια επίσης ναι.

Έτσι κι αυτή θα γράψει τη δική της ιστορία.
Κι ο καθένας της χωριστά.

Πέρασαν πολλοί απ΄αυτό το θώκο.
Και θα περάσουν.
Λίγοι θα αφήσουν και άφησαν όνομα που να λαμπυρίζει κι όχι να προκαλεί την αποστροφή και τις κατάρες του λαού.

Κι ας μην ξεχνούμε ότι ζει και ο Θεός.
Κι Αυτός όρισε τους κυβερνήτες μας να ηγούνται ενός λαού, που Τον νιώθει σωτήρα του.

Είναι Αυτός, που όταν Τον ”πείσουμε” με τον τρόπο ζωής μας ότι δεν Τον ξεχάσαμε κι ούτε ντρεπόμαστε να Τον ομολογούμε, μπορεί να φέρει τα άνω κάτω.
Ανατροπές απρόβλεπτες στην τύχη των ανθρώπων και των λαών.

Έτσι το ”όχι” που προβάλατε κ.Πρωθυπουργέ στην Τρόικα ας είναι δυναμικό μέχρι το τέλος.
Ας καλύπτει όλο το φάσμα και το χρόνο των διαπραγματεύσεων.
Και με τη συνείδηση ότι έχουμε να κάνουμε όχι με εχθρικά στρατεύματα στα σύνορά μας, αλλά με υποχθόνιους και ύπουλους σχεδιασμούς λαών που πιστεύουν στο χρήμα και τη δόξα, την ύλη και τον εκμηδενισμό όσων θα αντιταχθούν στον ιμπεριαλισμό τους.
Που ζητούν την ψυχή και το πνεύμα μας. Ίσως και όχι μόνο.
Τεχνηέντως και ελισσόμενοι.
Καταλύοντας και την εθνική μας οντότητα.
Που θα μας αναγκάσουν έτσι να τα παραδώσουμε αμαχητί όλα.

Η κυβέρνησή μας ας μην πάψει μέσα σ΄αυτή την ομιχλώδη κατάσταση να αντιστέκεται.
Και να μας υπερασπίζεται.
Ας μας προφυλάξει από μια νέου τέτοιου είδους υποδούλωση.

Η ιστορία της πατρίδας μας θα της το χρωστά.

Κι ας κάνουμε όλοι το σταυρό μας.
Μαζί της.
Και έχει ο Θεός.

Ευελπιστούμε λοιπόν…

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός