Στις 29 του περασμένου Σεπτέμβρη είχα μια ευκαιρία να συναντηθώ μετά από 54 χρόνια με ένα γιο ενός οικογενειακού φίλου που οι γνωριμίες και οι φιλίες κρατάνε πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα από το 1934.

Η συνάντηση έγινε την παραπάνω ημερομηνία στο Πανόραμα Γρεβενών με την ευκαιρία της παρουσίασης ενός μικρού πονήματός μου, με συμμετοχή γύρω στα 20 άτομα. Ανάμεσα λοιπόν στη μικρή αυτή σύναξη ήταν και ο φίλος μας κ. Βασίλης Βασιλείου Τσίρος από το ίδιο χωριό, αλλά που «δραπέτευσε» από την Κοζάνη το έτος 1967 για να εγκατασταθεί στη Βοστώνη των Η.Π.Α.

Ακούστε λοιπόν τι μας είπε για τη μεγάλη αυτή διαδρομή της απουσίας του από την Ελλάδα.

–          Όπως θα ξέρεις Ναπολέοντα γεννήθηκα στο Πανόραμα Γρεβενών το 1943 και όπως θα γνωρίζεις επίσης έμεινα ορφανός από πατέρα πριν γεννηθώ ακόμα, γι αυτό και το πατρώνυμό μου είναι Βασίλειος του Βασιλείου.

Δύσκολα χρόνια και εποχές. Δεν είναι ώρα να τα αναφέρουμε. Επειδή η σημερινή ημέρα θα μείνει ιστορική, θα ήθελα να κάνω μια περιληπτική περιγραφή της μέχρι  σήμερα διαδρομής μου. Ξέρεις ότι είμαι το τέταρτο και τελευταίο παιδί του Βασιλείου Τσίρου (δύο αγόρια και δύο κορίτσια). Μετά από την ορφάνια μας, εγκατασταθήκαμε στην Κοζάνη μια και η ενασχόληση των θείων μου ήταν η κτηνοτροφία με βοσκοτόπια: καλοκαιρινή σαιζόν στην ορεινή περιοχή των Γρεβενών και τη χειμερινή αντίστοιχα στη Σκούμτσια-Ζάβορδα Κοζάνης.

Τελείωσα τη δημοτική εκπαίδευση στο Πανόραμα Γρεβενών και τη μέση στο Βαλταδώρειο Κοζάνης και τη σχολή εργοδηγών Κοζάνης. Μετά όμως από πρόσκληση του αδερφού μου Τηλέμαχου ο οποίος είχε προηγηθεί στις ΗΠΑ, κάλεσε και την αφεντιά μου, έτσι λοιπόν από το 1967 ζω και δραστηριοποιούμαι στην Αμερική και συγκεκριμένα σε μια πόλη που λέγεται FARMINGTON και με πληθυσμό γύρω στις επτά χιλιάδες (7.000) κατοίκους.

Η πρώτη μου δουλειά ήταν να μάθω αγγλικά, πράγμα που κατόρθωσα σε μικρό χρονικό διάστημα και τούτο διότι το απαιτούσε η ίδια η ζωή. Εργάστηκα αρχικά σε διάφορες εργασίες (μηχανουργείο, πίτσα, επιχρυσώσεις μετάλλων) και ταυτόχρονα συνέχισα τις σπουδές μου, με αντικείμενο management επιχειρήσεων, όπου και αναδείχτηκα μέσα στη μικρή κοινωνία της πόλης που έμελε να με φιλοξενήσει, δηλαδή την πόλη που αγάπησα και υπηρέτησα με δύο τετραετίες ως Δήμαρχος τη FARMINGTON (1994-2002).

Προηγήθηκε όμως η εκλογή μου ως Βουλευτής της Γ΄ Περιφέρειας του STRATFORD COUNTRY το 1988-1994 και από το 1996 μέχρι το 2004, με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του πατέρα ΜΠΟΥΣ.

Έχασα όμως την εκλογή μου τη διετία 1994-1996 από μία ψήφο και μόνο κι αυτή ήταν της πεθεράς μου, η οποία δεν προσήλθε στις εκλογές από αμέλεια(διέκοψα την επικοινωνία μαζί της για έξι μήνες, ο θεός να την αναπαύσει, εγώ πάντως πριν φύγει τη συγχώρεσα). Ας είναι εις γνώση σε όλους εκείνους που ασχολούνται με τα κοινά και να μη λένε ποτέ ότι δεν έχουν ανάγκη από μια ψήφο…

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που ασχολήθηκα με τα κοινά έζησα και γνώρισα πολλές εμπειρίες, να μερικές από αυτές που ξεχώρισα. Πριν αναφερθώ σε αυτές που σημάδεψαν τη ζωή μου γνωρίζω σε σένα Ναπολέοντα ότι ακόμη και σήμερα είμαι μέλος της Παμακεδονικής. Οι παραπάνω εκλογικές μου θέσεις μου δώσανε την ευκαιρία να ασχοληθώ όχι μόνο με τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας, αλλά και με τα εθνικά της χώρας μου, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, όπως αυτά είναι τα παρακάτω:

Το 1999 με μια ομάδα εκλεγμένων βουλευτών επισκεφθήκαμε  την Κύπρο και τα Κατεχόμενα, όπου μιλήσαμε και αναφερθήκαμε για μια σωστή και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Στην Κύπρο μας υποδέχτηκε ο τέως Πρόεδρός της κύριος Γλαύκος Κληρίδης. Του εκθέσαμε τις δικές μας απόψεις (Η.Π.Α.) καθώς και τη θέλησή μας να προωθήσουμε τα συμφέροντα της Κύπρου. Να τι γράφει ένα απόκομα μιας κυπριακής εφημερίδας : «Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι πρέπει να είναι ενήμεροι της καταστάσεως της Κύπρου διότι η πολιτική του Υπουργείου Εξωτερικών σε αυτό το θέμα είναι λάθος» είπε ο Γερουσιαστής Wiliam Τσίρος ή Βασίλης Τσίρος.

Το 1998 μαζί με μια ομάδα εκλεγμένων βουλευτών ελληνικής καταγωγής δημιουργήσαμε την ΠΑΔΕ (Πανελλήνια Διαβουλευτική Ένωση) με σκοπό την προώθηση και συν εργασία των εθνικών μας θεμάτων. Στην παραπάνω ομάδα πρωτοστάτησε ο Κυβερνήτης της Μασσαχουσέτης και υποψήφιος Πρόεδρος των Η.Π.Α. ελληνικής καταγωγής κύριος Δουκάκης.

Στην αναφερόμενη περίοδο βρέθηκαν και συνεργάστηκαν μαζί μας, μεταξύ των άλλων και οι από ελληνικής πλευράς, όπως αυτοί εμφανίζονται στις φωτογραφίες που διατηρώ στο αρχείο μου. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριος Στεφανόπουλος, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ο τέως Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, ο τέως Υπουργός των Εξωτερικών και σημερινός Πρωθυπουργός κύριος Αντώνης Σαμαράς, ο τέως επίσης πρόεδρος της Βουλής κύριος Αναγνωστόπουλος Θεόδωρος και ο Υφυπουργός Εξωτερικών κύριος Νιότης. Οι παραπάνω αναφερόμενοι στις φωτογραφίες είναι ένα δείγμα της συμμετοχής μου στα δρώμενα της περιόδου εκείνης.

Αγαπητέ Ναπολέοντα επειδή η προσφορά μου είναι ποικίλη πιστεύω και σημαντική και το φωτογραφικό μου υλικό αρκετό, ίσως θα πρέπει να επανέλθεις στον τοπικό Τύπο. Αυτά όμως ας είναι μια πρώτη γεύση.

Κλείνοντας θα ήθελα να σου γνωρίσω ότι η σημερινή ενασχόλησή μου είναι από το 2007 μέχρι και τώρα με τα καθήκοντα του Ειρηνοδίκη στην Πολιτεία του ROCHESTER DISTRICT COURT. Στα χέρια μου βρίσκεται το έγγραφο όπου φαίνεται η ημερομηνία έναρξης των καθηκόντων μου.

Σε ευχαριστώ κι αν μπορείς δημοσίευσέ τα στις τοπικές εφημερίδες της Κοζάνης, γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να τα γνωρίσω στο κοινό της Κοζάνης, πόλη που με φιλοξένησε στα παιδικά μου χρόνια είτε σαν μαθητή, είτε σαν εργαζόμενο στα ΨΥ-ΠΑ-ΚΟ των αδερφών Ι.Γκοντιού(Νικολάου-Κωνσταντίνου και Βασιλείου), πλάθοντας ταυτόχρονα τα παιδικά μου όνειρα μέσα στη φτώχεια και την ορφάνια. Ο Θεός φαίνεται έχει τη δική του τακτική…

Αυτά λοιπόν μας περιέγραψε ο τέως Βουλευτής και Δήμαρχος της παραπάνω πόλεως των Η.Π.Α στο μικρό χωριό του το Πανόραμα Γρεβενών.

Υ.Γ. Ναπολέοντα σήμερα που αναχωρώ για Αμερική έμαθα το θάνατο του Προέδρου της Κύπρου Γλαύκου Κληρίδη. Αν δεν δημοσίευσες ακόμη την περίληψη της ζωής μου στην Αμερική γράψε και τα συλληπητήριά μου προς τον κυπριακό λαό για το θάνατο του Προέδρου τους.

Παραθέτω σχετική φωτογραφία μετά του Γλαύκου Κληρίδη το 1999.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

      Ο αναγνώστης σας Ναπολέων Γρ. Κοντός

Κοζάνη, 20/11/2013